İlişki ve Aşk bağımlılığı

Evet, cümleten gözümüz aydın! Sevgiliniz ya da eşinizden ayrıldıktan sonra yaşadığınız tüm o buhranların, üzüntülerin, karın ağrılarının, iştahsızlıkların oburlukların, gözyaşlarınızı tutamamaların, onu aklından çıkaramamaların, dönmesi, araması vb. yönündeki beklentilerinizin, özleyişlerinizin sırrı çözüldü!

Meğer siz “ilişki bağımlısı”ymışsınız. Bana inanmıyorsanız şu her yerlerde dolaşan testleri yapıverin kendinize; eğer aşağıdaki 10 sorudan 8’ine “evet” yanıtını verdiyseniz, tamam işte. Siiiz ilişki bağımlısısınııız!

E peki diyelim ki öylesiniz; ne yapacaksınız? Tedavi olacaksınız. Nasıl? Madem ki hastasınız, ilaç alacaksınız! Ama tabii yanında mebzul miktarda psikoterapi de lazım. Hastasınız ya, o terapi seanslarında sürekli ilişkinizden, daha doğrusu “Ondan” bahsedeceksiniz. Terapistiniz sizi sorunun onunla değil sizinle ilişkili olduğu noktasına getirmeye çalışacak, lakin siz direnecek hatta sıkılıp terapiyi bırakacaksınız belki de. Terapistinizi, sizin “hastalığınızı!” anlamamak ve önemsememekle suçlayacaksınız. Sonra başka birini, hatta başka yöntemleri deneyeceksiniz. Bunlara falcı da dâhil!

Her neyse, şimdi biraz ciddi olalım ve bakalım bu ne menem bir durummuş. Ayrılıklar hiç kuşkusuz ki acı vericidir. İçinde özlemden pişmanlığa, sevgiden nefrete dek pek çok duygu barındırır. İnsan yorucu med-cezirler yaşar; aklı başka yere yüreği başka yere savrulur durur. İçi kavrulur. Bazen de ayrılık dahi gerçekleşemez. Berbat bir ilişki yaşanmaktadır. Bir gün iyiyse öbür gün mutlaka bir nedenle hır çıkıyor, sorun yaşanıyordur. Ama bitmez, bitemez, bitirilemez! Böyle zamanlarda kişiler birbirlerini hırpalarken, bir yandan kendileriyle de ilişkileri bozulur. Öz-güvenleri sarsılır, kendilerine saygıları zedelenir. İlişkileri ve karşılarındaki kişi dünyanın odağı haline gelir. Dolayısıyla sosyal ilişkileri zayıflar, mesleki performansları düşer. Karar mekanizmalarını kullanamazlar; duygu, düşünce ve davranışları bağlamında sürekli çatışmalı bir haldedirler.